Een wachttijd van 4 maanden. Wat nu?

Vier maanden wachttijd: het is niet te doen als je in een crisissituatie zit. Officieel moet je in een acute situatie binnen 24 uur worden geholpen. Er gelden wachttijden van 4 tot 13 weken voor allerlei andere vormen van zorg, begeleiding en opvang, afhankelijk van de noodzaak. Dat zijn de zogenaamde ‘treeknormen’. En toch gebeurt het geregeld dat iemand nergens terecht kan. Omdat een zorgverlener geen ruimte heeft, omdat dat specifieke aanbod er niet is of om allerlei andere redenen. Wat doe je dan?

Crisissituatie via officiële wegen

Heb je zorg nodig die de zorgverzekering dekt, zoals zorg vanuit de Zorgverzekeringswet (Zvw) of de Wet langdurige zorg (Wlz)? Dan kun je naar je zorgverzekeraar. Die kan voor je bemiddelen dat je eventueel ergens anders terecht kunt. Is jouw kind onder de 18 jaar? Dan kun je de Doorzettingsmacht Jeugd inschakelen. Die hoort in elke gemeente beschikbaar te zijn en is er speciaal voor dit soort situaties. Op die manier kunnen beslissingen sneller worden genomen. Vraag ernaar bij je gemeente.

Sluiproutes voor psychische hulp met spoed

Er zijn genoeg verhalen te vertellen van ouders die deze wegen hebben bewandeld, maar nog altijd met lege handen stonden. Vooral als een kind niet een duidelijke diagnose heeft of er geen heldere indicatie is afgegeven, komen veel ouders in de knel. De situatie handhaven met een kind dat iedereen tot wanhoop drijft of die een gevaar voor zichzelf wordt, is vaak geen optie. Wat dan? Sluiproutes kunnen helpen.

Wethouder of gemeenteraadslid

De gemeente is verantwoordelijk voor de jeugdzorg. Geen enkele gemeente vindt een slecht imago fijn. Mocht je aanlopen tegen een stroperige organisatie, neem dan contact op met een politieke partij in de gemeenteraad die de kwestie kan aankaarten. Of je kunt ook de verantwoordelijke wethouder aan zijn of haar jas trekken. Het helpt als je andere ouders kent die ook lang op de juiste zorg moeten wachten. Daardoor sta je sterker.

Krant

Wil dat ook niet lukken? Trek dan aan de bel bij de plaatselijke of regionale krant. Het klinkt vervelend, maar problemen met kinderen én gebrek aan zorg ‘scoort’ vaak. Je weet dan de aandacht op je te vestigen. Daarna gebeurt er meestal wat meer. Wil je nóg meer effect? Doe het dan tegelijkertijd.