Nathan genoot enorm van het huifbed-rijden en snoezelen

We konden het huifbedrijden eindelijk proberen

We kregen van de stichting 2CU een uitnodiging om te komen huifbed-rijden. We wilden dit altijd al een keer proberen, maar het was er nooit van gekomen. Dus nu konden we het proberen.

Nathan had juist meer last van slijm en verkoudheid, maar precies die dag ging het iets beter. We waren wel heel benieuwd wat het hobbelen met hem ging doen. En hoe het zou gaan als hij zou gaan spugen of verslikken.
Mag er iemand bij? Of moet hij alleen liggen?

We kwamen aan bij Huifbed de Meierij in Rosmalen en we werden hartelijk ontvangen door de gastvrouwen van beide stichtingen. Eerst een bakje koffie, water in mijn geval, en even met elkaar kletsen. Er waren meer gezinnen aangemeld, dus er was ook wat tijd voor ontmoetingen met andere ouders en kinderen.

Samen met Nathan mocht ik gaan liggen

Nathan vertelde op zijn Tobii dat hij wilde kijken en dat we moesten opschieten. Hij dacht, we komen hier niet om te koffie drinken, ik wil gaan paardrijden!

Toen we er aankwamen vertelde hij al: bed. "Nee joh", zei ik, "we gaan toch niet naar bed". De knapperd had het prima in de gaten. We hadden hem van tevoren twee keer een filmpje laten zien van wat er ging gebeuren. Beelden zeggen zoveel meer dan woorden.

Dus wij mochten naar de paardjes toe. Nathan blij! Er zijn tilliften aanwezig met lussen. Wij hebben met clips, dus dat werd even tillen voor papa. We koppelden de sondevoeding af, door het hobbelen leek ons dit een fijner idee, ook al krijgt hij voeding via de 'Jejunestomie'.

Het bed heeft heerlijke dekens en kussens. Nathan lag prinsheerlijk op dat bed. En ja hoor, mama mocht er ook bij. Voor als hij zou gaan spugen, vonden we dat een prettiger idee.

Het huifbedrijden deed hem ontspannen

Ik vertelde hem dat we zo zouden gaan hobbelen. En dat ik bij hem zou blijven. In het begin vond hij het even wennen en zag ik zijn spieren nog wat tegenwerken tegen het hobbelen. Maar al snel kon hij zich heerlijk ontspannen overgeven aan de bewegingen. Wel wilde hij steeds mama voelen. Hij hield zijn handje in de mijne. En toen ik mijn arm onder zijn nek deed, zodat hij iets hoger lag, ging zijn hand steeds naar mijn gezicht. Ja jongen, mama is bij jou.

Hij vond het heerlijk. Het zonnetje deed ook veel goed. Hij genoot! Al gaf hij het niet aan door reactie. We zagen het echt aan zijn houding en gezicht. Vaak als er teveel prikkels tegelijk zijn, is hij zo in het moment, dat hij niet reageert op vragen. Maar achteraf zien we dan zijn reactie. Dus daar waren we wel benieuwd naar.

We reden een half uur. En dit was echt precies lang genoeg. Ik dacht van tevoren, wat kort. Maar nee hoor, langer zou echt niet nodig zijn.
En jawel, tijdens de rit ook twee keer gespuugd. Dus maar goed dat mama dichtbij was, want dan moeten we hem gelijk helpen.

Het was mooi om te zien hoe heerlijk hij lag te genieten. Hoe hij zich kon overgeven aan de bewegingen. Hoe hij geluiden en beelden in zich opnam. We waren een poosje stil, zodat hij het echt helemaal kon beleven. En dat deed hij!

Snoezelen als afsluiter van de dag

Toen we terug kwamen wilde hij het liefst lekker blijven liggen. Maar terug in zijn stoel zagen we hem 'moeten landen'. We konden nog naar de snoezel ruimte en die is daar heel groot! Dat hadden we niet verwacht. Zo'n grote ruimte, met zoveel heerlijke hoekjes. We konden helaas maar even snoezelen, omdat we in de middag weer weg moesten. Maar dat eventjes was al heel fijn. En voor herhaling vatbaar.

Voor de tarieven verwijs ik je graag naar de website van het huifbed. Wij vonden de prijzen in elk geval heel erg meevallen. Wij denken erover hoe we dit vaker bij Nathan in kunnen gaan zetten en gaan achter een goede tilmat aan met lussen. Want stel dat ik met een zorgverlener ga, dan kunnen wij hem niet tillen.

En Nathan? Die vertelde dat hij het super had gevonden. Hij was blij en vindt het leuk om tegen anderen te vertellen wat hij heeft gedaan. Het was echt zijn uitje, samen met papa en mama. En of hij nog een keer wil: jazeker!

Huifbedrijden in jouw regio

Op verschillende plaatsen in het land kan je huifbedrijden. Kijk maar eens in jouw regio waar het kan. Huifbedrijden is goed voor spieren, darmen, longen, lichaamsbewustheid en nog veel meer. Nathan zijn slijm was er flink door losgemaakt. Hij hoestte tijdens de rit ook een paar keer. Terwijl hij dit vanuit zichzelf niet altijd gemakkelijk kan.

Mocht je na het lezen van dit blog gaan huifbedrijden en/of snoezelen? Dan wensen wij jullie alvast heel veel plezier en ontspanning!