Brussen en de band met hun bijzondere broer of zus

Lieve Yvonne,

We delen groot nieuws! Isabel is grote zus geworden van Wessel. Het is prachtig om te zien dat ze dingen samendoen en elkaar echt zien. Ik vertel je over de aanloop, onze angsten en dromen.

We hebben Isabel meegenomen naar de echo's, zodat ze langzaam aan het idee van een baby kon wennen. Zodra de verloskundige zei dat de baby zwaaide, zwaaide zij voorzichtig terug. Als ze niet mee kon gaan, lieten we de foto's aan haar zien. "Kijk, jullie hebben dezelfde neus!", zeiden we dan. We lazen de boekjes van Bobbi voor en als je zei dat ze grote zus ging worden, straalde ze helemaal. Ze had het prima door, dat merkte je aan haar.

Toen ze op een rommelige dinsdagochtend op het KDC was gebracht door haar opa en oma, kreeg ze te horen dat ze grote zus was geworden. Ze was zichtbaar trots. Eenmaal thuisgekomen, hebben we Wessel onmiddellijk geïntroduceerd. Ze was gelijk gek op hem. We hebben haar betrokken waar dat kon. Voedingen, slapen, spelen. Nu spelen ze samen met de baby-gym waar zij ook uren mee heeft gespeeld. Ze spelen allebei op hun eigen niveau. Wessel kijkt zijn zus vol bewondering aan; zij is zijn grote voorbeeld. Zijn ogen volgen al haar bewegingen.

Wessel zal zijn zus ongetwijfeld voorbij groeien. Dat is misschien confronterend, omdat ik sommige ontwikkelingen die hij door gaat maken ook wel voor Isabel had gewild. We willen Wessel vooral kind laten zijn. Voorkomen dat hij de zorg over Isabel op zijn schouders krijgt, al ben ik bang dat dit sneller gebeurt dan je lief is.

Nu willen we vooral gewoon genieten van onze kroost. Nog niet nadenken over later. Soms is een beetje struisvogelpolitiek gezond voor je. Zorgen maken over later kan altijd nog, daar hebben we tijd genoeg voor.

Liefs, Kim

Lieve Kim,

Gefeliciteerd met jullie gezinsuitbreiding. Zo bijzonder dat Isabel grote zus is geworden. Ga vooral heel hard genieten van alle stappen die Wessel maakt, en trots zijn op hoe zij met elkaar opgroeien.

Al die mooie momenten die jij beschrijft, komen bij mij direct bovendrijven. De onvoorwaardelijke liefde tussen onze kinderen is zo groots, dat het problemen en moeilijke gevoelens naar de achtergrond doet verdwijnen.

Voor Merel zijn haar zus en broer van onschatbare waarde. Zij vergroten haar wereld door die van hen te delen. Met hun vrienden, school en sport betrekken zij haar, van jongs af aan, bij hun leven.

Andersom heeft Merel de levens van haar zus en broer ook verrijkt. Zij kwamen vaak in het KDC om haar op te halen of een verjaardag mee te vieren. Door deze ervaringen kijken zij nergens gek van op en sluiten veel mensen in hun hart.

Op dit moment vliegen zowel de broer als zus van Merel uit. Mereltje blijft alleen achter in ons nest. Wat zal zij ze gaan missen! Geen ‘goedemorgen Merel’, geen kusjes meer als ze naar bed gaat. Niet meer even meekijken op hun Insta. Tijdens de maaltijd geen gekissebis meer aan tafel. Het zal stil zijn.

Nu zij volwassen zijn, wordt duidelijker wat opgroeien met Merel met hen heeft gedaan. De één gaat uit huis om de zorgen om en over Merel niet meer te zien en te voelen. Letterlijk en figuurlijk afstand nemen moet helpen zichzelf weer te vinden na een leven lang aanpassen.

De ander gaat de momentjes met Merel missen omdat die de eigen problemen relativeren. Haar altijd lieve blik vol liefde die zij ondanks alle beperkingen uitstraalt, geeft kracht en doet beseffen waar het geluk in zit.

Hun liefde voor haar is zo groot, en dat raakt ze op uiteenlopende manieren. Wat dit alles met mij doet, zal ik je later nog eens vertellen.

Jullie wens ik vooral genieten toe, waarbij het gerechtvaardigd is om ‘de kop in het zand te steken’.

Kus, Yvonne