'De veilige ander' en wat het betekent

Voor ons is het een normaal begrip

'De veilige ander'. Met een groep andere ouders van een kind als Ive, waarmee we bezig zijn met het hopelijk ook het toekomstige (t)huis van Ive, is dit een bekende term. Waar we allemaal alles bij voor kunnen stellen: de veilige ander.

Mogelijk trek jij een wenkbrauw op bij deze zin. Wat bedoelt ze daarmee?

Ive, en vele andere kinderen uit ‘haar huis’, hebben o.a.last van een prikkelverwerkingsstoornis. Voor hen is het extra belangrijk dat de omgeving soms iets meer ‘teddy’ is. Iets liever. Iets zachter. Stiller of meer meedenkend.

Overprikkeling

Een goed voorbeeld die we met elkaar hebben: als je kind enorm van een fanfare houdt, geef je je kind dat cadeau bij jou thuis op zijn verjaardag en niet in of op het terrein van hun (t)huis. Zodat de anderen kinderen en mensen die er wonen, er geen last van hebben. Gewoonweg omdat dat niet voor iedereen werkt: een fanfare.

We weten allemaal wat overprikkeling brengt. In onze huize. Binnen onze deuren. En in onze ouder harten. Laat staan in dat van onze geliefden die hier gaan wonen…

De veilige ander. Ik moest eraan denken toen Ive recent op schoolreis mocht(!). Tot twee jaar geleden was dat geen standaard, op schoolreis gaan. Ive zit op een dagcentrum en dus zijn financiële dingen ook anders. Maar zo onwijs gaaf dat er dit jaar een schoolreis was waarbij alle kinderen en veel ouders meegingen.

Ik mocht ook mee, we gingen met de gesponsorde busjes van de taxivervoerder. Ik zat voor een meisje die een bijtketting en een koptelefoon nodig had om de prikkels te reguleren. Een prachtige dame. De buschauffeur liep met haar naar binnen. Deed met liefde en rust haar gordel om. Je hoorde haar geluiden maken die leken te vertellen dat ze het spannend vond. De buschauffeur suste “nee hoor, het is goed. Echt waar. Ik doe je gordel vast en dan gaan we fijn op pad.”

Er gonsde in mijn hoofd: de veilige ander.

De reactie van de chauffeur ontroerde mij

Toen we na een waanzinnig leuke dag, weer in de bus zaten bij deze chauffeur, bleek zij in een andere bus te gaan, zodat ze meteen door naarhuis kon in plaats van met ons mee naar het Kinderdagcentrum.

Hij pakte haar op, want ze was, net als de andere kinderen, total loss. Hij droeg haar liefdevol in zijn armen terwijl hij zacht zei; "Kom maar lieve moppie, je mag lekker in de andere bus, want die brengt je fijn weer naar je mama. Komt echt allemaal goed. Sssh", stelde hij haar gerust.

Ik slikte. Wauw. Ze bestaan!

Veilige anderen.