Houd brusjes niet weg

Beschermen of niet?

Brusjes krijgen vaak met veel moeilijke dingen te maken. Ze zien een hoop. Ze krijgen stress mee en voelen veel dingen haarfijn aan. Het is lastig om hen overal voor te beschermen. Toch denk ik dat het niet eens goed is hen overal tegen te beschermen. Jouw kind kan vaak zelf aangeven wat het aankan. Je merkt het snel genoeg aan je kind of het teveel is.

Onze dochter mag altijd overal bij zijn. Ze mag zelf kiezen wat ze wil. Haar broer moest pas weer met de ambulance mee, ik vroeg haar of ze wilde kijken in de ambulance. Nou, dat wilde ze wel. De broeder, ook nog eens een bekende van ons, nam haar mee. Ze kreeg een ambulance knuffel en stelde vragen over de ambulance. De knuffel is haar erg dierbaar, ze noemt hem 'haar broer'. Toen Nathan eenmaal in de ambulance lag wilde ze hem nog even knuffelen. Ja hoor, natuurlijk mag dat. Het scheelde voor haar zoveel dat ze dit nog even kon doen. Geen erge haast, zo min mogelijk hectiek.

Een betrokken zus

De knuffel werd vervolgens plat geknuffeld. Zo'n klein gebaar, zo'n grote betekenis. Ook in het ziekenhuis, als Nathan behandeld wordt en het benauwd heeft, wil ze kijken. Van ons mag het altijd. Ze gaat vanzelf weg als het te zwaar wordt. Maar dat gebeurd bijna nooit. Ze aait hem over zijn hand en stelt vragen aan de verpleging.

Erbij betrokken worden. Belangrijk gevonden worden. Onderdeel zijn van het geheel. Zo belangrijk voor brusjes. Nee, ze hoeft geen verantwoordelijkheid te dragen, daar zijn wij voor. Maar meedenken en meekijken mag altijd. We pushen niets en we doen het alleen als het vanuit haarzelf komt.

Ook vertellen wij haar als we zelf moe zijn. Als de dag even taai is geweest en waarom dat zo was. Op een kinderlijke manier. Wat we zien is dat ze zelf ook heel open is en kan vertellen wat ze voelt en nodig heeft. Kinderen leren, als jij het ze voordoet. Ze doen je in veel dingen na. Je hoeft niet altijd sterk te zijn, als je ze maar als brus blijft zien.

Het uitleggen van je keuzes

Je kunt jezelf niet in tweeën splitsen, dat zou ik weleens willen. Maar als je vertelt waarom je keuzes maakt, als je deelt op welke manier je op dat moment voor de brus zorgt, dan gaan ze begrijpen waarom die keuzes gemaakt worden. Zoals het soms moeten logeren als wij niet op en neer kunnen rijden. We laten haar meedenken in wat het beste is. En soms zijn die keuzes erg lastig. Maar door brusjes erbij te betrekken, geeft hen dat een gevoel van erbij horen. Ook belangrijk te zijn. Want we kunnen het wel zeggen, maar voelen en zien ze het ook?

Ik leer er steeds weer nieuwe dingen in. Maar dat mag ook. Samen leren we een hoop. En soms zeg ik ook: "sorry, mama had het niet in de gaten". Of: "Ik zou het ook zo graag anders willen". Dat voelen ze aan. Dat jij soms als ouders ook niet alles kunt wat je graag zou willen.

Aandacht, tijd en liefde

Brusjes door moeilijke tijden heen loodsen. Dat is soms lastig. Maar aan de andere kant maken we het onszelf vaak ook te moeilijk. Ze vragen zo weinig. Gewoon aandacht, tijd en liefde is al genoeg.