Jonah (5) met downsyndroom wordt behandeld als een prinsje

Hannah is moeder van vier kinderen. Jonah (5) is de jongste. Hij heeft drie oudere zussen. Jonah heeft het syndroom van Down.

Jonah wordt echt als een prinsje behandeld bij ons thuis.

Wat wil je ook, met drie oudere zussen die maar al te graag moedertje spelen met hem? Er wordt heel wat met hem heen en weer gesleept en hij vindt het allemaal heerlijk.

Ondanks dat Jonah het syndroom van Down heeft, voeden mijn man en ik hem zo zelfstandig mogelijk op. We willen dat hij zoveel mogelijk zelf leert en zichzelf kan redden. Maar als het aan zijn zussen ligt, dan blijft hij voor altijd een baby.

Een favoriet spel thuis is dat Jonah op een oud gordijn gaat liggen, wat zijn zussen vervolgens door de ruimte slepen. Mijn man deed dat vroeger altijd met de meiden en tegenwoordig doen de meiden dat dus met Jonah.

Het is echt aandoenlijk om te zien, maar soms duurt het mij een beetje te lang.

Hij kan gerust de hele middag op dat gordijn blijven liggen en wachten tot hij weer verder gesleept wordt. Ik vind het wel belangrijk dat hij ook actief blijft gedurende de dag. Anders wordt het zo’n klein proppie.

Hij is al best wel stevig en eet ook flink. Dat is op zich geen probleem, maar ik vind dat hij het er dan ook een beetje af moet bewegen. Het is wel erg ingewikkeld om hem in de actiestand te krijgen als hij eenmaal op het gordijn ligt 😄.

Daarom spreken we af dat het gordijn niet elke dag mag, maar alleen in het weekend. En ook dan niet altijd, maar bijvoorbeeld alleen de ochtend.

Bij veel kinderen is vooral de iPad en andere computerspellen het leukste speelgoed thuis.

Bij ons is dat dus een groot verkleurd oranje gordijn.

Ik zie andere kinderen weleens raar kijken als mijn kinderen staan te juichen als het gordijn als uitzondering op de woensdagmiddag gebruikt mag worden. Helemaal als ze zien om wat voor lelijk gordijn het gaat.

Maar eerlijk is eerlijk, zodra ze één keer hebben meegedaan willen ze altijd weer terugkomen om nog een keer met het gordijn te spelen. Zeker als mijn man Peter thuiskomt en iedereen nog even door de kamer zwiept.

'Het gaat niet meer zo soepel als vroeger,' zei hij laatst tegen mij. Ik moest er wel om lachen. De kinderen worden steeds groter en wij steeds ouder, maar lol met een oud gordijn verjaart nooit.