Oud en nieuw is voor Marinka en Lars een avond van klein geluk

van Digna Verheul, www.aandachtengroei.com

Marinka is een alleenstaande moeder van Lars (14). Lars heeft een verstandelijke beperking en is hooggevoelig. Oud en nieuw was altijd een hele lastige avond voor Lars, maar afgelopen jaar was het perfect volgens Marinka. Ze vertelt hieronder hoe ze dit heeft ervaren.

Een chaos van prikkels

De klok tikt richting middernacht. Ik zit op de bank naast mijn zoon Lars. Hij is 13 jaar oud, en zijn wereld is anders dan de mijne. Lars heeft autisme en een verstandelijke beperking. Voor hem is de overgang van oud naar nieuw geen moment van vreugde of uitbundigheid, maar een chaos van prikkels en onvoorspelbaarheid.

Ik kijk naar hem. Hij zit op de grond met zijn koptelefoon op, zijn favoriete knuffel stevig in zijn handen geklemd. Buiten knallen de eerste vuurpijlen en ik zie hoe zijn schouders omhoog kruipen. Hij wiegt heen en weer, een beweging die hem troost geeft.

Als het losbarst

“Het is bijna twaalf uur, Lars,” zeg ik zachtjes. Hij kijkt niet op, maar ik weet dat hij me hoort. Praten over tijd is lastig voor hem; het is een concept dat moeilijk te begrijpen is. Toch probeer ik het elk jaar weer.

De buren beginnen met een luide countdown en ik voel de spanning in de kamer stijgen. Ik schuif naar Lars toe en leg mijn hand op zijn rug. “Het is oké,” fluister ik. “Ik ben hier.”

Als het knallen losbarst, kruipt hij dicht tegen me aan. Zijn lichaam trilt, maar hij blijft stil. Geen tranen, geen geschreeuw zoals andere jaren, alleen de kalme aanwezigheid van onze veilige bubbel. Ik voel me trots op hem, op ons. Het zijn kleine stappen, maar ze betekenen alles.

Klein geluk

Ik kijk naar de klok. Het is middernacht. Buiten klinkt gejuich en gelach, maar in onze woonkamer is het stil, op het zachte gezoem van Lars’ wiegen na. Ik druk een kus op zijn hoofd. “Gelukkig nieuwjaar, lieve schat.”

Hij kijkt even op, zijn grote ogen zoeken heel vluchtig de mijne. Dan krijg ik een klopje op mijn schouder. Ik word er emotioneel van. Voor Lars betekent een klopje geven dat het goed is. Voor een ander is het maar een klopje, maar voor mij op dit moment is het goud waard.

We kijken samen vanaf de grond naar het vuurwerk dat buiten de lucht in knalt.

Dit is ons oud en nieuw. Niet vol luidruchtige feesten of champagne, maar gevuld met liefde, begrip en kleine momenten van geluk. En dat is meer dan genoeg.