Verkoudheid en griep - we pakken nog wat virussen mee!

Kim (33) en haar vrouw Marita hebben de zorg over Isabel (3), die een meervoudige beperking heeft. De ontwikkeling van Isabel verloopt anders dan zij hadden gehoopt, maar als gezin houden ze hoop en blijven ze strijdlustig.

Merel (26) is meervoudig beperkt en is de oudste dochter van Yvonne (57) en Paul. Samen met haar jongvolwassen broer en zus woont ze thuis. Merel gaat naar dagbesteding en heeft een PGB budget. Hieruit krijgt zij ondersteuning thuis en kan zij logeren.

Kim en Yvonne, twee moeders, die elkaar schrijven over de intensieve zorg voor hun dochters.

- Vanwege privacy kiezen Kim en Yvonne ervoor om onder een fictieve naam te schrijven en de diagnoses van hun dochters niet te benoemen. -

Ha Kim,

De winter ligt achter ons, maar voor we de zomer bereiken, pakken wij nog wat virussen mee.

Hier wordt gesnotterd en gehoest! Al meer dan een maand zijn Merel en ik verkouden. Verstopte neuzen belemmeren de nachtrust. Overdag vragen onze natte neuzen om tissues en zakdoeken. Moeilijk in slaap vallen, midden in de nacht en in de vroege ochtend wakker worden door het hoesten.

We zijn net niet ziek, maar verre van fit. Soms lijkt het weg te ebben en slaan we de neusspray even over, maar na een nacht relatieve rust, begint het dan weer van vooraf aan.

Beter dan de griep, hoor ik je denken, dat is zeker waar. Toen Merel net zo jong was als Isabel, trok ze iedere verkoudheid en griep aan. Dat klopt met de theorie dat kleine kinderen weinig weerstand hebben opgebouwd en daardoor vaker ziek zijn. Merel was bij ieder griepje doodziek en meer dan eens waren we bang dat het haar fataal zou worden. Dat was toen voor ons de aanleiding om te starten met griepvaccinatie.

Sinds een aantal jaar vraag ik, als moeder en belangrijkste verzorger van Merel, ook om de griepprik. Want alle weken die ik door ziek zijn wegval, moeten we alles in het werk stellen om de 24/7 zorg voor Merel rond te krijgen. En dat is een ingewikkelde puzzel waar niemand op zit te wachten.

Hoe gaat het met Isabel? De griep had haar ook in de greep, toch?

Lieve Kim, ik wens jullie gezondheid en liefs toe.

Yvonne

Dag lieve Yvonne,

De afgelopen tijd heb ik helaas weinig kunnen genieten van de mooie lentedagen. De enige dag waarop ik even buiten in mijn postzegeltuintje heb kunnen zitten, was een dag waarop ik zelf ziek was. En dat terwijl Marita en ik, net als jij, jaarlijks de griepprik halen.

Ook Isabel was thuis, herstellende van een nare griep. Zij was zo ziek, dat ze alleen maar kon slapen en huilen. Ze wilde nauwelijks eten, wat normaliter haar grote hobby is. Als ze wakker was, wilde ze alleen maar nabijheid. In haar eigen bed slapen was geen optie, dus we hebben anderhalve week met een ziek kind tussen ons in gelegen. Een levend straalkacheltje. De zetpillen, verkoudheidszalf, haar beker water en de tijmsiroop werden close vrienden.

Ik heb me echt zorgen gemaakt, want haar temperatuur lag vaak boven de 40 graden. Dat vind ik veel voor een driejarige! Ze at schoorvoetend een beetje fruit, dat kan ze doorgaans echt niet weigeren. Haar mondhoeken bleven naar beneden hangen, zo rot voelde ze zich. Spelen? Onder de douche een beetje. Geen glimlachjes. Geen 'ge-mama' als ik naar het toilet ging. Geen geklier tijdens het poetsen van haar tanden. Zelfs haar peuter-spekbuikje verdween. Ze viel kilo's af.

Uiteindelijk besloot de huisarts ons meisje te onderzoeken; toen was ze al een week ziek. Haar longen waren in orde. Gelukkig maar! De griep had gelukkig ook een keerpunt; Isabel werd koortsvrij en knapte op. Ze at weer als een slootgraver; twee borden gado-gado waren geen uitzondering. Ze wilde weer stoeien en kletsen. De 18 uur slaap die ze nodig had tijdens deze griep, maakte plaats voor het ontwaken in de vroege ochtend.

Na deze heftige periode overwegen we om ook haar op de lijst te laten zetten voor de jaarlijkse griepvaccinatie.

Maar nu eerst op naar de zomer!

Veel liefs, Kim