Alle ingrediënten voor een burn-out

Altijd 'aan' staan

Als je een kindje met een zorgbehoefte hebt, dan ben je altijd alert. Steeds weer moet je van alles incasseren. En dat naast alle andere dagdagelijkse dingen die al aandacht van je vragen.

Toen wij trouwden en vervolgens Nathan kregen, waren er gelijk al zorgen. Nee, er was nog niet bekend dat hij een meervoudige beperking zou hebben. Maar de zorgen begonnen gelijk. En met de zorgen ook de soms korte nachten.

Die vaak korte nachten en onderbroken nachten zijn nooit opgehouden. Maar wat er vooral inhakt, is als het niet goed gaat met je kind. Als je heen en weer geslingerd wordt tussen hoop en vrees. Steeds opnieuw. Steeds opnieuw grote zorgen. En dan gaan die zorgen over het leven van je kind. Over het mogelijke overlijden van je kind. Het begon al toen hij nog geen jaar oud was. En ook dat zal altijd blijven. Sommige momenten kunnen we echt wel bijkomen en zijn de zorgen niet zo groot; alle dagdagelijkse zorg blijft.

Onze situatie is niet 'gewoon'

Eens zei er iemand tegen ons: "jullie hebben alle ingrediënten om een burn-out te krijgen". Dat zal ik nooit vergeten en ben mezelf sindsdien zo bewust: onze situatie is niet ‘gewoon’. Maar daarom des te meer reden om je best te doen om overeind te blijven. Om steeds weer te evalueren hoe het met jezelf gaat. Juist in tijden als het goed gaat met je kind. Want dan leef je niet op die automatische piloot en schakelt vaak makkelijk over op de orde van de dag. Maar eens even stilstaan. Eens even niks doen. Zitten. Gedachten laten gaan en ordenen.

Welke triggers zijn er, en wat kan ik ermee doen?

De vader van Nathan kreeg een burn-out

De papa van Nathan is de meest lieve, grappige en stoere papa die er is. Hij staat dag en nacht klaar voor Nathan (en voor ons ook natuurlijk, maar deze keer een zorggerelateerde blog). Deze papa heeft afgelopen jaren veel moeten incasseren. Je kind reanimeren.. je kind zien vechten.. je kind meerdere keren bijna verliezen. En daar met je neus bovenop staan. Dat doet veel.

Dan nog zorgen op en om werk. Vaak korte nachten door ploegendiensten. En dan ook nog vaak (foute) alarmen in de nacht.

Ik kan je vertellen: het breekt je op.

Vooral als je niet gewend bent om voor jezelf te zorgen. Als je het karakter hebt van niet zeuren en doorgaan. Als je jezelf zo verantwoordelijk voelt, dat je altijd bezig wilt zijn. En ja, dat is een goede eigenschap. Maar nee, niet als het ten koste gaat van jezelf. En gelukkig weet hij dit en krijgt hij therapie. Maar daar was een burn-out voor nodig.

Ik mag hier open over schrijven van hem. Hij hoopt ook dat anderen niet in de valkuil stappen en zien dat zelfzorg echt heel belangrijk is. Dit is iets waar iedereen bewust van mag en moet zijn. Maar vooral als je een zorgouder bent. Als je zo vaak onder hoogspanning staat.

Reflecteren op wat er gebeurt en wat je voelt

Ja de burn-out is heel vervelend voor hem. Maar hierdoor leert hij wel beter voor zichzelf te zorgen. Tenminste, dat is denk ik een levenslange reis, want wat is goed voor jezelf zorgen? Natuurlijk hoeft niet altijd alles goed en positief te gaan. Maar herkennen wat er gebeurt, jezelf reflecteren, en nadenken wat anders kan. Dat zijn dingen die heel belangrijk zijn om in een relatie te bespreken. En hieraan te werken.

Vaak kunnen kleine dingen grote veranderingen teweegbrengen. En het is zo goed om hier samen over te spreken. Aangeven wat je nodig hebt. Wat jou helpt om rust te krijgen in je hoofd.

Misschien is dat een paar dagen weg? Of is het gewoon een poosje niets hoeven regelen? Is dat regelmatig een avondje naar vrienden? Of dagelijks een wandeling?

Weet jij van je partner wat hij/zij nodig heeft?

Hulp vragen is goed voor jezelf zorgen

Herken signalen, ga niet door. Zoek eventueel hulp. Praktisch of psychisch.

Is dat gek? Nee, absoluut niet. Het hoort bij goed voor jezelf zorgen. Ze kunnen je helpen om uit de wirwar van emoties en valkuilen te ontsnappen.

Als je werk zorgt voor hoogspanning, kun je besluiten opzoek te gaan naar een andere baan. Maar als zorgouder kun je niet weg uit de situatie. Dan is het dus nodig om steeds weer opnieuw die balans te leren zoeken en vinden.