18 jaar: Volwassen worden is niet voor iedereen hetzelfde

18 jaar en volwassen?

Vandaag wordt Thijs 18. Officieel volwassen. Maar wat betekent volwassen eigenlijk, als je een verstandelijke beperking hebt? Voor de buitenwereld is het een mijlpaal. Voor mij is het een muur van zorgen waar ik tegenaan loop.

Vroeger dacht ik dat deze dag ver weg was. Maar de tijd heeft ons ingehaald en nu zit ik hier, met een stapel formulieren voor me. Aanvragen voor zorg, bewindvoering, een nieuwe indicatie voor begeleiding. Toen Thijs klein was, werd veel voor ons geregeld. Nu moet ik bewijzen dat hij nog steeds zorg nodig heeft. Alsof zijn beperking op magische wijze verdwijnt omdat er een '18' op zijn identiteitskaart staat.

Ik kijk naar hem. Hij zit op de bank, zijn lievelingsknuffel stevig tegen zich aan gedrukt. Voor hem verandert er niets. Hij begrijpt niet dat hij nu geacht wordt zelf beslissingen te nemen, dat instanties hem ineens als een zelfstandig persoon zien. Maar hij kan geen geld beheren, geen brieven lezen, geen gevaar inschatten. Ik weet dat hij nooit helemaal alleen zal kunnen wonen, en ik moet hem uitleggen waarom.

Angst voor de toekomst

De laatste maanden zijn zwaar geweest. Het gesprek met de bank, waarin ze me vertelden dat zijn rekening vanaf nu op zijn eigen naam staat en dat ík er zonder machtiging niet zomaar bij kan. De gemeente, die ons herbeoordeelt omdat hij nu van de jeugdwet over moet stappen naar de WMO zorg. En dan de angst voor de toekomst. Wat als ik er niet meer ben? Wie zorgt er dan voor hem? Over dat laatste moet ik maar niet te lang nadenken. Ik kom er geen stap verder mee om daar steeds over te blijven denken.

Vandaag vieren we zijn verjaardag. Ik heb zijn favoriete taart gebakken en hij straalt als hij de kaarsjes uitblaast. “Ik ben groot!” zegt hij trots. Ik lach met een traan. Hij is groot, ja, maar nog steeds mijn kwetsbare jongen. Ik knik en glimlach nog meer, want vandaag moet een feest zijn.

En morgen? Morgen ga ik weer in de regelstand. Voor zijn recht op zorg, voor zijn veiligheid, voor een toekomst waarin hij kan zijn wie hij is, zonder dat de wereld hem in een hokje van “zelfredzaamheid” probeert te duwen. Want volwassen worden is niet voor iedereen hetzelfde. En dat zal ik blijven uitleggen tot alles weer goed geregeld is voor Thijs.