Annieck combineert haar werk en mantelzorg

Het heeft voor mij heel lang gevoeld alsof ik moest kiezen tussen een baan of zorgen voor Sepp. Iedereen om mij heen leek te vinden dat ik voor Sepp moest zorgen, maar niemand vroeg zich af of ik dan wel rond kon komen.

Natuurlijk doe ik dat met liefde, maar het is ook heel gezond voor een mens om andere dingen in het leven te hebben.

Toen ik er alleen voor kwam te staan werd dat besef alleen maar groter. Doordat ik geen werk had en in mijn eentje dag en nacht de zorg had voor mijn twee kinderen, werd mijn wereld heel klein.

Sepp was 5 toen hij naar een orthopedagogisch dagcentrum ging. Op dat moment heb ik voor het eerst ruimte gevoeld om weer te kijken naar een baan. Ik ging op zoek naar opvang voor mijn dochter. Die had ik zo gevonden. Maar opvang voor Sepp bleek een stuk lastiger.

Er was wel een beperkte naschoolse opvang bij het orthopedagogisch dagcentrum. Het centrum sloot om half 3 en de opvang om 5 uur.

De baan die ik voor ogen had kon daardoor niet doorgaan.

Ik zou dan de winkel af moeten sluiten om 5 uur en kon op z'n vroegst om tien voor half 6 Sepp ophalen. Dat was dus te laat, dan was de naschoolse opvang al dicht.

Ook andere banen waren meestal tot 5 uur. Dus ging ik op zoek naar een andere naschoolse opvang voor kinderen met een beperking.

Wist je dat dit bijna niet bestaat? En als het bestaat zit het vaak zo ver weg dat het bijna de moeite niet is om er nog voor een paar uurtjes heen te gaan.

De moed zakte mij in de schoenen, maar ik was vastberaden om door te zetten.

Dit moest toch anders kunnen.

Ik ben in gesprek gegaan met de naschoolse opvang en de gemeente en heb het probleem uitgelegd. Ik heb ook online gevraagd of andere ouders met speciale kinderen hier tegenaan lopen.

Het was niet gemakkelijk. Zowel de naschoolse opvang als de gemeente bleven heel erg hangen in wat de regels waren en dat ze het spijtig vonden dat dat niet aansloot. Maar die regels hadden ze toch zelf verzonnen? Ik vond het wonderlijk dat je in de reguliere opvang je kind mag halen tussen 5 en 7 uur, maar in de speciale opvang al om 5 uur aanwezig moest zijn.

Het werd een principekwestie voor mij. Als je een kind hebt met een beperking, is het juist van groot belang dat je naast de zorg van je kind ook tijd hebt om jezelf te ontwikkelen. Of dat nou werk of ontspanning is of allebei.

Ik begon een handtekeningenactie en probeerde meerdere mensen bij de gemeente te spreken.

Ze zullen me vast heel vervelend hebben gevonden, maar op een gegeven moment trof ik iemand die daar doorheen keek. Ze vroeg me of ik een voorstel wilde schrijven voor de gemeente met betrekking tot dit onderwerp en ik kreeg daar zelfs een vergoeding voor.

Wat was dit leuk om te doen, ik kreeg er zoveel energie van. Het voorstel werd goed ontvangen. De regels van de opvang worden nu bekeken. Helaas duurt dit bij gemeentes altijd erg lang. Er kan niet zomaar wat veranderd worden kennelijk.

Inmiddels heb ik een part-time baan gevonden waarbij ik zelf mijn werktijden mag indelen.

Ik besef heel goed dat dit een enorme luxe is en dat dit zeker niet in elke baan kan.

Daarom blijf ik hopen dat de regels toch nog veranderd zullen worden, want sommige dingen kloppen gewoon niet.

Digna Verheul (39), de schrijfster van dit blog, is moeder van 3 kinderen van 16, 12 en 11. De jongste heeft een vorm van autisme. Digna werkt ruim 20 jaar in de hulpverlening. Binnen de kinder- en jeugdpsychiatrie en gehandicaptenzorg was zij therapeut, 1e lijns hulpverlener en manager.

In haar praktijk Aandacht en Groei verzorgt Digna coaching, trainingen en cursussen voor zorgmedewerkers, kinderen en hun ouders. In haar blogs vertelt ze wat zij meemaakt in haar gezin, omgeving en praktijk.