De volgende stap - Speciaal Onderwijs

In onze reis samen met Joas zullen er altijd momenten zijn waarop we er even aan herinnerd worden dat hij unieker is dan andere kids. Want veel stappen die we maken, veel beslissingen die we nemen wijken echt af van de beslissingen die we moeten nemen voor onze andere kinderen. Het vergt meer onderzoek, niks is vanzelfsprekend en waar we met onze andere kinderen kunt overleggen of hun gevoel of mening kunnen polsen, kan dat bij Joas niet tot nauwelijks.

Een nieuwe stap na lang wikken en wegen

De volgende stap in Joas zijn leven is onderwijs. Na lang wikken en wegen, goed overleg met elkaar, met school en toch ook een stukje acceptatie is het moment daar. We hebben besloten dat Joas na de zomervakantie naar speciaal onderwijs gaat. Met tranen in mijn ogen hebben we dit verteld op school en aan zijn begeleidster.

Van regulier onderwijs naar speciaal onderwijs

Zes jaar lang heeft Joas op regulier onderwijs gezeten, met intensieve begeleiding. Elk jaar besloten we toch weer om een jaartje door te gaan. Het ging zo goed, hij hoorde helemaal bij de klas. In de vakanties vroeg hij elke dag: ‘School?’... in tegenstelling tot mijn andere kinderen 😉 Dus je kunt wel stellen dat hij elke dag met veel plezier naar school gaat, zijn juf even een knuffel geeft, zijn begeleidster een knuffel geeft en heerlijk zijn ding kan doen.

Maar zo'n 1,5 jaar geleden begon het bij mij, in het diepste van mijn diepste, toch te knagen. Joas zit nu in groep 5 en met het oog op de vervolgklassen en het werk dat ze momenteel doen in de klas (ik heb goede vergelijking want onze zoon Jens zit ook in groep 5) begonnen wij ons toch af te vragen of Joas nog steeds op de goede plek zit. Halen we er voldoende uit? Halen we er het juiste uit? Is het nog reëel dat hij naar regulier onderwijs gaat? Vragen waar ik niet meteen antwoord op had. Maar langzaam zijn wij toch andere scholen gaan bezoeken. Gewoon om een idee te krijgen. Een gevoel... het een stukje laten inwerken.

We hebben altijd geweten dat dit moment zou komen

Joas volgt op het reguliere onderwijs geheel zijn eigen leerlijn. Janneke, zijn begeleidster, is dagelijks met hem bezig en dit werkt heel goed. Dankbaar hoe school altijd heeft meegedacht. Echter, het gat met de klas wordt wel echt te groot. Vakken als biologie, geschiedenis en aardrijkskunde zeggen Joas echt helemaal niks. Joas zijn belevingswereld is anders dan de andere kinderen en uiteraard is zijn niveau ook anders. Feit blijft dat de hele wereld om hem heen veel te snel voor hem gaat.

Na een goed gesprek op de school waar wij voor gekozen hebben en een goed gesprek met elkaar hebben we besloten dat Joas na de zomer de overstap gaat maken. Heel spannend en we weten natuurlijk pas naderhand of het de juiste keuze is. Maar we willen dat hij meer onderdeel gaat uitmaken van de groep. Een groep op zijn niveau, leren op zijn niveau, meer praktijk, meer zelfstandigheid.

Het breekt mijn hart dat ik hem uit zijn vertrouwde plek ga halen. Een plek die 6 jaar lang zo goed voor hem is geweest. Die hun ziel en zaligheid in mijn kind hebben gestoken. Maar het is goed zo. Het is goed!

Jeanine en Wilfred zijn ouders van Joas (9) die het Syndroom van Down heeft, Jens (8), Juup (5) en Jilou (2). Ze wonen op de Veluwe en zijn een lekker druk, jong en hectisch gezin.

Jeanine blogt regelmatig over haar gezin en het Downsyndroom.