Lies op avontuur

Tijd om te herijken

De omstandigheden zoals we die voor haar gecreëerd hebben, leken ook ineens niet meer te passen. Ze leek niet meer op haar plek op de vertrouwde BSO waar ze al 6 jaar naar toe ging, de ambulante begeleiding aan huis liep stroef. Tijd om te herijken dus. En te kijken naar wat wel past.

De BSO was gelukkig redelijk snel rond. Ze kon terecht op de BSO van school, waar ook haar klasgenootjes naar toe gaan. Een grote BSO, waar kinderen veel ruimte krijgen om zelf te kiezen wat ze willen doen. Een onoverzichtelijke BSO ook. Met veel mogelijkheden om ongezien weg te glippen. Dat was nou niet per se iets waar ik als moeder blij van werd.

Van rugdekking naar zonedekking

Maar hey…Lies wordt al bijna 11, weet je nog moeders? En we zouden toch meer van rugdekking naar zonedekking gaan bewegen, zoals de intern begeleider van school zo mooi opperde. Lies wordt ouder en dus groeit ook haar behoefte aan regie en autonomie. We moeten haar toch echt meer gaan loslaten. Waar kan dat nou beter dan in een setting als deze?

En dus maakten we de overstap naar de BSO. Na nog wat extra instructie en een “gebruiksaanwijzing Lies” voor de pedagogisch medewerkers vanuit ons als ouders, had ik er wel vertrouwen in. Lies overigens ook. Die vond het helemaal stoer, dat zij nu ook naar de grote BSO mocht, op haar eigen fiets, in plaats van in de bakfiets.

De eerste week ging meteen goed. Lies kwam moe maar enthousiast thuis. Ze had lekker buiten gespeeld. In het technieklokaaltje gespeeld. Ze mocht alleen niet verkleden bij de kleuters, dat was wel jammer. Maar het chillen in de chill hoek was wel fijn. Al met al, waren we lang niet ontevreden.

"Hoi mam", riep Lies

Tot vorige week. Ik was wat eerder thuis dan gebruikelijk en zat in de voortuin achter mijn laptop nog wat te werken. Toen ik om 17:00 uur ineens een “Hoi mam” van achter de heg hoorde. Lies stond met een knalrode kop en een stralende blik, met haar fiets in haar hand voor ons tuinhekje. Even begreep ik er niets van. “Waar is papa?”, vroeg ik haar. “Weet ik niet. Ik ben zelf gefietst”, zei ze.

Het klopte, en het klopte totaal niet. Ik kreeg een complete error. Lies was op eigen houtje vertrokken bij de BSO. En was dus helemaal alleen naar huis gefietst. Een fietstocht van ruim een kwartier, over een grote fietsbrug over de Waal, met meerdere kruispunten zonder stoplicht. Een tocht waar je bovendien ook nog eens over flink wat technische fietsvaardigheid moet beschikken, met afdalingen en scherpe bochten.

“Ben jij helemaal alleen naar huis gefietst?”, vroeg ik haar met ogen zo groot als theeschoteltjes? “Ja!”, zegt ze met een triomfantelijke blik in haar ogen.

Lies had een goede reden

Ik wist even niet hoe ik moest reageren. Want ja, dit was inderdaad super knap! En heel dapper. Ze kan het dus gewoon, bedacht ik me. En het is ook super link. Ik moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren, als ik niet thuis was geweest. Of als ze bedacht had om een andere afslag te nemen, of doorgeschoten was op een van die hele drukke kruisingen…brrr.

De vraag die ik me meteen stelde was waarom ze vertrokken was op de BSO. Daar bleek een goede reden voor te zijn. Het was haar niet duidelijk wat de afspraken waren. Ze wilde graag naar de kleuters om te verkleden. Maar dat mocht niet. Want ze was in een andere groep ingedeeld. Ook wilde ze met klasgenootjes spelen, die dat nu een keertje niet wilden. Daar was Lies boos om geworden. De leiding had niet goed geweten hoe daarmee om te gaan en heeft Lies toch een beetje teveel aan haar lot overgelaten. Toen had Lies bedacht dat ze dan toch maar liever naar huis wilde. En dat heeft ze dus gedaan. Heel knap en dapper. Maar niet oké natuurlijk. Er is een pittig gesprek gevoerd met de BSO. En een duidelijk gesprek met Lies.

Een les voor ons allemaal

Lies legt, zoals vaker is gebleken, feilloos bloot waar de hiaten in een organisatie zitten. Die nu als de bliksem worden gefikst. Bovendien laat ze ons zien, dat ze meer in haar mars heeft dan wij denken. Of waar wij aan toe denken te zijn. Want Lies is er wel uit.

Wat een avontuur, met die Lies van ons.