Log in of maak een account aan.
van Digna Verheul, www.aandachtengroei.com
Karlien heeft een dochter Sandy (13) en een zoon Boy (10). Boy heeft een verstandelijke beperking en zit op het speciaal onderwijs. Hij heeft een jongetje in de klas waar hij vaak ruzie mee heeft. De moeder van het jongetje stuurt aan Karlien boze appjes. Ze weet niet goed wat ze hiermee moet...
Ik snap er eigenlijk helemaal niks van. Ze heeft zelf toch ook een zoon met een verstandelijke beperking. Dan weet je toch dat ze soms een beetje onhandig zijn met elkaar.
Het begon eigenlijk vrij plotseling naar mijn idee. De jongens spelen over het algemeen namelijk erg leuk samen. Zijn vriendje Kevin kan wel een beetje opdringerig zijn en veeleisend naar Boy, maar Boy kon daar redelijk goed mee omgaan.
Plus dat ik begrijp dat Kevin ook moeite heeft met dingen en niet voor niks op het speciaal onderwijs zit. Ik heb daar verder nooit wat over gezegd tegen zijn moeder. Ik had haar telefoonnummer niet eens.
Ik weet ook eigenlijk helemaal niet hoe ze aan mijn nummer is gekomen, maar ik vind het inmiddels echt heel vervelend worden. Een paar weken geleden was Boy het helemaal zat met Kevin. Hij bleef maar aandringen om met Boy te spelen en Boy wilde dat op dat moment even niet.
Kevin werd daardoor een beetje boos en ging met steentjes naar Boy gooien. Boy heeft hem toen bij zijn shirt gegrepen en Kevin draaide vervolgens weg. Nou, je raadt het al……het shirt bleef niet heel. Het scheurde aan de bovenkant en Kevin was erg overstuur en Boy vervolgens ook.
Ik begrijp dat Boy hem niet moet vastpakken bij zijn shirt en ik wil het shirt ook best betalen, maar de manier waarop die moeder mij over de app aanspreekt is echt niet oké. Ze stuurde: ‘Dit moet echt kappen! Voed je kind op, hij kan niet zomaar iemand aanvallen. Volgende keer pak ik hem zelf terug!’
Ik wist niet wat me overkwam, wie denkt ze wel dat ze is. En ze ziet ook helemaal niet wat haar eigen kind doet hierin.
Ik was er heel boos van, maar eigenlijk ook heel verdrietig. Ik heb in mijn hoofd al heel veel apps bedacht om terug te sturen, maar ik heb het niet gedaan. Ik heb met de juf gesproken en gevraagd of we misschien een gesprek met z’n drieën kunnen hebben.
De juf vindt dat wij het zelf moeten uitpraten zonder haar. Ik heb geprobeerd haar aan te spreken op het schoolplein, maar ze draait gewoon haar hoofd weg en doet alsof ze mij niet hoort.
Ik vind dit zo'n lastige situatie. Ik begrijp het ook niet goed. Wij moeten onze kinderen toch leren om goed met elkaar om te gaan en dat begint toch echt door eerst zelf het goede voorbeeld te geven.
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en ontvang maandelijks
de nieuwste inspirerende verhalen in je mailbox!