Log in of maak een account aan.
van Digna Verheul, www.aandachtengroei.com
Dasha is moeder van Ella (9) en Mies (7). Mies wordt momenteel getest. Onder andere op een licht verstandelijke beperking en een taalachterstand. Dasha vertelt hoe ze zich hier over voelt.
Eerlijk gezegd voelt het voor mij allemaal een beetje dubbel. Aan de ene kant vind ik het heel fijn dat ze haar nu al willen testen, maar andere kant denk ik, ze is nog zo klein. Laat haar gewoon lekker kind zijn, misschien loopt ze wat achter ‘so what’.
Het lijkt erop dat we in een samenleving terecht zijn gekomen waarbij iedereen in de pas moet meelopen en anders een stempel krijgt. Kan je niet op avi niveau meelezen? Dan heb je dyslexie. Ben je niet snel genoeg in dingen onthouden? Dan heb je een laag IQ. Kan je niet stil zitten op je stoel? Dan heb je ADHD.
Dan denk ik, waar zijn al die stempels voor nodig? Waarom kunnen we niet gewoon elkaar accepteren zoals we zijn? Aan de andere kant is het ook vreselijk moeilijk om te zien dat mijn kind als enige niet meekomt in de klas. Ze begrijpt de werkjes niet (van groep 2) en ze doet deze groep voor de 2e keer. Ze speelt bijna nooit met iemand thuis, terwijl haar zus altijd vriendinnen over de vloer heeft. Maar ja, ook dan denk ik weer, ze mag toch wel gewoon anders en zichzelf zijn.
Ik vind het maar ingewikkeld. Als het aan school had gelegen dan hadden ze haar allang op het speciaal onderwijs gezet. Ik vind het eigenlijk gek dat een school dat bepaalt en niet de ouders. Hoezo mag mijn kind daar niet zijn. Kom eerst maar met een degelijk onderzoek en resultaten.
En dan kan ik dat nog zo hard roepen tegen school, maar als ze daar dan mee komen, maakt dat mij eigenlijk ook weer verdrietig. De juf liet mij een gemiddelde leercurve zien en de leercurve van Mies. Tot in detail wordt er dan gekeken naar allerlei vaardigheden. Kleine stapjes heet dat.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik onder de indruk was van hoe gedetailleerd er daarmee gekeken kan worden, maar het was zo confronterend om te zien waar ze allemaal mee achter liep. Uiteindelijk zijn we dus maar ingestemd met een onderzoek, maar het voelt allemaal heel gek voor mij.
Ik weet niet of ik erachter sta, maar ik weet ook dat het zo niet verder kan op school.
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en ontvang maandelijks
de nieuwste inspirerende verhalen in je mailbox!