Floortje geeft zin aan mijn bestaan

Lieve Floortje,

Jij geeft zin aan mijn bestaan. Jij vervult mijn leven en maakt mij tot een gelukkig mens. Als de dag van gister weet ik nog hoe 25 jaar geleden dat langverwachte puntje op de zwangerschapstest verschijnt. Synchroon aan het bollen van mijn buik dwalen mijn gedachten af naar de toekomst.

Het lijkt me fijn als mijn leven, samen met jou, toch gewoon doorgaat. En dat gebeurt ook, het lukt om moeder te zijn en collega te blijven. Totdat jouw ontwikkeling stopt, we het medisch circuit in rollen en jij meer tijd en nabijheid nodig hebt. Ik stop met werken om alle zorg voor jou op de rails te krijgen.

Als de zorg voor jou is ingeregeld, werk ik met klein contract in de avond- en nachtdienst. Zo ben ik er overdag voor jou, en kan papa jouw zorg overnemen als hij thuiskomt. Na een paar jaar geef ik het mijn werk op, het is niet te doen. Jij vraagt echt 24 uur per dag nabijheid, sterker nog, iedere minuut van de 24 uur moet er iemand bij jou zijn, dag in, dag uit. Uiteindelijk ben ik altijd diegene die de losse eindjes aan elkaar knoopt. Daarnaast eisen (onverwachtse) opnames, therapieën, zorg gerelateerde bezoeken, het regelwerk rondom jouw zorg, aanpassingen en hulpmiddelen veel tijd en aandacht op.

Natuurlijk is het fijn dat ik al mijn tijd kan inzetten om voor jou de beste moeder te zijn. Mijn liefde voor jou staat boven mijn eigen geluk. De momenten van leegte die ik ervaar, vul ik op met een creatieve hobby om te ontspannen. Daarnaast draag ik op maatschappelijk gebied een steentje bij met vrijwilligerswerk. Feitelijk is mijn gedroomde combinatie van moederschap en werk op creatieve wijze vervuld.

Toch knaagt er al die jaren iets van onvrede in mijn hoofd. Ik wil werken, gewoon een echte baan! Weg uit huis, samenwerken met collega’s, verantwoordelijkheden, worden aangesproken en gewaardeerd, met salaris en een pensioen opbouwen. Maar waar vind ik een baan van een paar uur per week, die aansluit bij alle onverwachtse onzekerheden die jouw syndroom met zich meebrengt? Hoe combineer ik dat dan met die 24 uur nabijheid die jij, dag in, dag uit, nodig hebt? En vooral, wie zit er te wachten op een bijna 60 jarige?

Eindelijk vallen er een aantal omstandigheden gunstig samen, waaronder de roep om personeel. Daarnaast zit jij goed in je vel en zijn er voldoende zorgverleners met wie we de zorg kunnen delen. Ik waag de sprong en heb geluk! Met een klein contract ben ik weer 'Yolanda de collega' en even niet ‘de moeder van’.

Lieve Floortje, het lijkt symbolisch dat jouw logeerweekend samenvalt met moederdag. Voor het eerst in 24 jaar zijn we deze dag niet bij elkaar. Dankzij al die andere ‘moeders’ die jouw zorg liefdevol overnemen, ben ik weer instaat om op een andere manier vorm en zin aan mijn leven te geven. Werk ik, letterlijk en figuurlijk, aan een betere balans tussen jouw- en mijn eigen geluk.