Noortje verspreidt licht in donkere dagen

Lichtjes in de boom en een kaarsje in de kerk.

'Oooh, Kerstmis!' roept Noortje als de lampjes in de boom gaan branden. Ze heeft meegeholpen om ze erin te hangen maar toch staat ze vol bewondering iedere dag te kijken als ik ze aan doe. Prachtig.

We staan rustig op deze eerste dag van het nieuwe jaar. Ik doe de lamellen open en Noortje gaat haar poppen wakker maken. Ik hoor haar gezellig babbelen. Terwijl ik het ontbijt klaarmaak denk ik terug aan eerste kerstdag.

We zijn naar de kerstviering in de kerk geweest en ook daar geniet Noortje met volle teugen. Voor de mis kijken bij de kerststal, kindje Jezus is bijna net zo groot als een echte baby. Natuurlijk mag ze een kaarsje aansteken, wat ze met volle aandacht doet. Ik help haar en samen kijken we naar het dansende vlammetje.

Noortje blijft keurig in de kerkbank zitten tot het kerkkoor een voor haar bekend kerstliedje inzet. Ze loopt naar voren en gaat tussen de koorleden staan.

Mijn man en ik kijken elkaar aan en besluiten het te laten gebeuren. De koorleden schuiven als vanzelf een stukje uiteen zodat ze er goed tussen past en ze krijgt een boekje aangereikt. Lezen kan ze nog niet, maar met een bloedserieus gezicht kijkt ze aandachtig in het boek en zingt de tekst. Die ze dus uit haar hoofd kent.

De dirigent knikt ons met een ‘goedkeurende glimlach’ toe. We zitten zelf op de tweede rij en voorzichtig kijk ik achterom. Ik zie een glimlach op de gezichten van de mensen.

Doordat ze geen schroom heeft en doet wat haar hart haar ingeeft, verspreidt ze licht in deze, voor best veel mensen, donkere dagen.

Noortje haalt me terug uit mijn gepeins: 'Mama, mag ik een boterham?' 'Tuurlijk lieverd.'

Na het ontbijt bereid ik haar voor op de dag.
'We gaan zo naar opa en oma, gelukkig nieuwjaar wensen,' zeg ik.
'Opa en oma gelukkig niet,' is gelijk haar weerwoord. Ik schiet in de lach. Ik leg uit dat er een nieuw jaar is begonnen.
'Waarom mama?'

'Uh, iets met de stand van de zon? Of de maan? Of het draaien van de sterren?' Ik kijk vragend naar mijn man, die is beter thuis in deze materie.
'De aarde heeft een rondje rond de zon gemaakt,' verklaart hij. 'Mensen worden daar blij van, zien het als een nieuw begin, en vieren dat met het vuurwerk van afgelopen nacht,' vertel ik.

Ja, dat weet ze nog wel. Vorig jaar dacht ze nog dat een knal onweer was, maar ze leert snel. De hele oudejaarsavond werd er al flink geknald. Ze ging slapen met haar gehoorbeschermer op. Dit zijn flinke doppen op de oren, maar ze rolde op haar rug en heeft tot kwart voor twaalf lekker geslapen. We besloten haar uit bed te halen.

Vorig jaar schrok ze zich een hoedje toen om 12 uur 's nachts het enorme geknal begon. Waarschijnlijk was haar gehoorbeschermer van de oren afgegleden. Die ervaring wilde we haar nu besparen.

Op de bank, veilig en onder een warme deken, heeft ze genoten van de vuurpijlen.

We merken dat het ieder jaar makkelijker gaat. Na tien jaar weet ze nu wat er komt. Als baby en kleuter vond ze de harde knallen verschrikkelijk. Nu kon ze ervan genieten. Om half 1 wilde ze weer naar boven. Om één uur was ze even wakker en hoorden we haar diep zuchten: is die herrie nu nog niet voorbij, leek ze te denken, maar ze zakte weer weg in haar dromen.

En nu gaan we dus naar opa en oma. Mijn man en ik hebben even een woordenwisseling over hoe we naar opa en oma zullen gaan; met de fiets of lopend.

Het gaat helemaal niet fel of met stemverheffing, gewoon een kleine discussie die in ieder gezin weleens voorkomt.

Noortje ziet dat anders. Zij wil ‘vrede op aarde’ op deze eerste dag van het jaar.

Ze pakt van ons allebei een hand en zet ons tegenover elkaar.

'Papa, jij hier. Mama, hier,' dirigeert ze. 'Zo, handjes vast en kus geven.' We volgen braaf de instructies. 'Heel goed,' is haar droge commentaar.
We moeten beiden lachen. Niet te hard, want dan voelt ze zich uitgelachen.

Een echtscheiding zit er voor ons niet in, al zouden we dat willen. We hebben een heel goede therapeut in huis. 😁

Meer weten over Marion en over haar ervaringen met Noortje?

Informatie over haar boek Slow Down vind je hier. De blogs van Marion lees je hier.