~
Terug naar overzicht

Inclusief onderwijs is kijken wat er wél kan

Karlijn en Oskar zijn de ouders van Cato, Ted en Lies. Lies heeft het syndroom van Down. Samen vormen ze een lekker druk en niet-alledaags gezin. Karlijn blogt regelmatig over alles wat zij meemaakt. Dit keer schrijft ze over inclusief onderwijs.

Kinderen

Ik heb al vaker gedeeld hoe belangrijk het is dat je je omringt met mensen die denken in mogelijkheden

Hoe helpend en bekrachtigend het is om te kijken naar wat er wél kan in een situatie die uitdagingen met zich mee brengt.

Onze dochter Lies zit in groep 4 van de reguliere basisschool. Lies heeft het syndroom van Down. Ze krijgt zoals we dat noemen inclusief onderwijs. Het onderwijs wordt daarbij aangepast op de ontwikkelingsvaardigheden en mogelijkheden van Lies. Ze krijgt instructies van de juf, sluit aan bij het reguliere aanbod in de klas daar waar het kan, en volgt haar eigen leerlijn op momenten dat dat nodig is. Met begeleiding van een kanjer van een ambulant onderwijs ondersteuner.

En wel zo belangrijk: ze is echt onderdeel van de groep, ontwikkelt zich bijzonder goed op sociaal-emotioneel gebied, heeft vriendjes en vriendinnetjes, speelafspraakjes en kinderfeestjes. Dingen die voor andere kinderen misschien vanzelfsprekend zijn, maar waar wij als ouders best wel onzekerheden over hadden toen ze net begon op school.

Dus echt; mijn hart klapt uit elkaar van opluchting en trots als ik Lies lachend voorbij zie hollen op het schoolplein als onderdeel van een groepje stuiterende klasgenootjes.

Lies hoort erbij… blijer kun je mij niet maken. Ging dit vanzelf?

Nee, zeker niet. Het is immers nog niet de norm in Nederland dat kinderen die a-typisch ontwikkelen, zoals onze Lies, onderwijs krijgen dat het beste bij hen past. Of dat nou speciaal onderwijs is of regulier onderwijs. As we speak zitten er zo’n 20.000 (!) kinderen thuis op de bank, omdat ze niet tot hun recht komen in het systeem dat we met zijn allen hebben opgetuigd.

Afgelopen dinsdag was zo’n momentje dat ik mijn zegeningen even extra telde. Lies mocht, net als haar klasgenootjes een spreekbeurt houden. Op haar eigen manier wel te verstaan: met foto’s ondertitelt met korte zinnen die ze mocht voorlezen en kon laten zien aan haar klas. En ook de keuze voor het onderwerp van gesprek was snel gemaakt: hond Lilly moest het zonder twijfel worden.

Na goed oefenen en herhalen was Lies helemaal klaar voor haar spreekbeurt. Ze had er zelfs zin in toen ik haar ‘s ochtends naar school bracht.

Zo in je eentje voor een groep staan, is voor een eerste keer natuurlijk best heel spannend

En dat bleek toch nog een stapje te ver te zijn voor Lies. In plaats van dan te stoppen en de missie af te breken, bedacht haar begeleidster een alternatief. Lies mocht haar spreekbeurt op een rustig plekje in school houden met een paar klasgenootjes als publiek.

Het verhaal kwam er goed verstaanbaar uit, er werden vragen gesteld en het belangrijkste van alles: Lies was een succes-ervaring rijker. Ook haar klasgenoten hebben een wijze les in omdenken gehad; hoe kunnen we het zo inrichten dat iedereen tot zijn recht komt? Waardevolle levenslessen over inclusie en diversiteit voor een groep 4 leerling als je het mij vraagt.

Had ik al gezegd dat ik trots ben?

Karlijn is multi-disciplinair therapeut en begeleidt ouders van kinderen met een zorgvraag. Ze blogt regelmatig over haar gezin en wat er zoal op haar pad komt. Kijk op www.downmytribe.nl voor meer informatie.

Karlijn verzorgt in het najaar voor Sophi het webinar: Voor jezelf zorgen, maar hoe dan? Schrijf je in via deze link.

Reacties

Alle reacties lezen?

Log in en lees reacties van anderen. Stel vragen aan de redactie, geef likes en praat mee over de geschreven blogs en artikelen.

Heb je al een account? Inloggen

Meer Sophi?

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en ontvang maandelijks
de nieuwste inspirerende verhalen in je mailbox!

Meld je aan voor onze nieuwsbrief

Foto homepage
~